Regelmatig krijgen wij de vraag of wij een van de (gezaghebbende) ouders kunnen bijstaan met het verkrijgen van het eenhoofdig gezag. In een eerder artikel schreef ik al dat het verkrijgen van het eenhoofdig gezag geen vanzelfsprekendheid is. Over het algemeen zal de rechter het gezamenlijk gezag pas wijzigen als er een onaanvaardbaar risico is dat de minderjarige klem of verloren raakt tussen de ouders en dat niet te verwachten valt dat daarin binnen afzienbare tijd voldoende verbetering komt en/of dat wijziging van het gezag anderszins in het belang van de minderjarige is. Maar wanneer is hiervan nou sprake?