Verkeersongeluk

Een ongeluk zit in een klein hoekje. In het verkeer is dat al helemaal het geval. Een klein moment van onoplettendheid kan fatale gevolgen hebben met soms zelfs een dodelijke afloop.

De wetgever heeft het veroorzaken van een verkeersongeluk waarbij zwaar lichamelijk letsel wordt veroorzaakt of waarbij zelfs dodelijke slachtoffers vallen, in artikel 6 van de Wegenverkeerswet strafbaar gesteld als misdrijf. De meeste misdrijven worden opzettelijk begaan, zoals bijvoorbeeld diefstal. Je kunt niet “per ongeluk” iets stelen. Artikel 6 WvW is een schuldmisdrijf. Dat is een misdrijf dat iemand niet gewild heeft en wordt veroorzaakt doordat men onvoorzichtig is. Bij een veroordeling voor artikel 6 WvW heeft men een strafblad.

Deelname aan het wegverkeer is risicovol. Een zeker mate van risico is maatschappelijk aanvaard. Het alternatief om autorijden te verbieden zal het in de Tweede Kamer niet halen. Daarom is niet iedere onvoorzichtigheid en dus iedere verkeersfout met fatale gevolgen meteen voldoende voor een veroordeling voor het misdrijf van artikel 6 WvW.

Om tot een veroordeling te kunnen komen moet de rechtbank vast kunnen stellen dat het verkeersongeval is veroorzaakt door een aanmerkel

ijke mate van verwijtbare onvoorzichtigheid of onoplettendheid van de bestuurder. In begrijpelijk Nederlands: de bestuurder moet flink schuld aan het ongeval hebben. Een menselijke fout, die als het ware iedereen kan maken, is niet voldoende.

De ernst van de gevolgen van het ongeval is voor de vraag of er voldoende schuld is voor een veroordeling niet van belang. Zelfs als door een verkeersfout dodelijke slachtoffers te betreuren zijn, lijdt dat niet per definitie tot een veroordeling voor artikel 6 WvW. Een zaak w

aarin ik in onlangs een verdachte heb bijgestaan is daarvan een goed voorbeeld.

Mijn cliënte werd verdacht van het veroorzaken van een aanrijding waarbij twee doden waren gevallen. Zij had geen voorrang verleend aan een auto die op een voorrangsweg reed. De verkeersfout stond dus vast, maar omdat mijn cliënte zich helemaal niets kon herinneren en er geen getuigen waren, is de oorzaak van de verkeersfout niet helder geworden. Dat zij een verkeersfout heeft gemaakt staat vast, maar zij werd vrijgesproken omdat de rechtbank de vereiste mate van schuld niet bewezen achtte. De enkele verkeersfout is daarvoor niet voldoende. Wanneer bijvoorbeeld zou zijn gebleken dat zij bij het maken van de verkeersfout zat te bellen, dan zou deze bijkomende omstandigheid waarschijnlijk wel tot een veroordeling hebben geleid.

Veroorzakers van een verkeersongeval met ernstige gevolgen voelen zich meestal erg schuldig, zeker als het ongeval door een duidelijke verkeersfout is veroorzaakt. Dat zij zich schuldig voelen is begrijpelijk, maar dat wil nog niet zeggen dat er een voldoende mate van schuld is om voor artikel 6 WvW veroordeeld te kunnen worden. Ik heb regelmatig meegemaakt dat een cliënt mij vertelde erg getwijfeld te hebben om mij te vragen om hem bij te staan: “Wat kan een advocaat voor mij doen? Het staat vast dat het ongeval door mijn verkeersfout is veroorzaakt. Ik word dus toch door de rechtbank veroordeeld.”.

Ook mijn cliënte die de voorrangsfout had gemaakt, vertelde mij dat zij had getwijfeld. Achteraf was zij erg blij mijn hulp te hebben ingeroepen.

Felix Drykoningen